Japońskie przysmaki („przysmaki”?)

Od miesiąca trwa pora deszczowa. Pada trochę więcej niż w zeszłym roku, ale i tak umiarkowanie, więc nie jest źle. Temperatury panowały całkiem znośne, jednak jakiś tydzień temu znacznie podskoczyły, do tego wzrosła wilgotność i zrobiło się bardzo nieprzyjemnie, taki przedsmak lata. W każdym razie dla mnie nieprzyjemnie – nie lubię upalnego i wilgotnego japońskiego lata, i źle je znoszę.

Zatem zamiast wycieczek po okolicy – dzisiaj o jedzeniu. A dokładnie o nattō. Czy ktoś słyszał, zna, próbował?

Jest to produkt dość specyficzny i można wywrzeć na Japończykach ogromne wrażenie stwierdzeniem, że się nattō lubi.

A zatem, cóż to takiego?
To sfermentowana soja. Ciągnąco-kleista konsystencja i specyficzny zapach niezbyt zachęcają do jedzenia, ale niejako w zamian nattō pełne jest rozmaitych substancji odżywczych dobroczynnych dla naszego organizmu.

Jak się robi nattō? Do umytej i ugotowanej na parze soi dodaje się specjalne bakterie bacillus subtilis var. natto, które wywołują fermentację. Następnie rozdziela się soję do pojedynczych opakowań, w których nattō będzie sprzedawane i umieszcza w temperaturze 40 stopni Celsjusza na 18 godzin, żeby nattō dojrzało. Podczas fermentacji pojawia się kleistość, a wraz z nią różne składniki odżywcze.

Te składniki odżywcze to przede wszystkim enzym nattokinaza (ang. nattokinase, nattokin to po jap. bakterie nattō, a końcówka -ase ma wskazywać, że jest to enzym), który zapobiega blokowaniu się naczyń krwionośnych i rozpuszcza zakrzepy. Następnie lecytyna, która chroni naczynia krwionośne przed twardnieniem, izoflawony (wzmacniają naczynia krwionośne) oraz witamina K2, która ma dobry wpływ na kości – zapobiega osteoporozie.

Jak się jada nattō? Samodzielnie, z dodatkami lub jako dodatek do innej potrawy.

Trzeba tylko pamiętać, żeby nattō dobrze wymieszać przed jedzeniem, bo podczas mieszania staje się bardziej kleisto-ciągnące i zwiększa się ilość glikoprotein, które chronią nattokinazę przed kwasem żołądkowym. Kwas rozpuszcza nattokinazę, a zależy nam przecież, żeby przetrwała :) Nie powinno się też poddawać nattō wysokiej temperaturze, ponieważ powyżej 50 stopni Celsjusza nattokinaza zatraca swoje właściwości.

Do nattō zazwyczaj dołączony jest tare (sos) i musztarda karashi do przyprawienia. Po wstępnym starannym wymieszaniu nattō dodajemy sos i musztardę, i ponownie trochę mieszamy.

Pojedyncze opakowanie nowego typu, z sosem w pokrywce.

Tak wygląda natto po otwarciu opakowania.

Po starannym wymieszaniu robi się ciągnąco-kleiste.

Natto po dodaniu sosu.

Są różne rodzaje nattō. Producenci co jakiś czas wymyślają coś nowego: a to bezzapachowe, a to z sosem o smaku jajka, a to nattō do jedzenia z warzywami, itp.

Poniżej nattō bezzapachowe. Rzeczywiście, nie pachniało jak typowe nattō. Pachniało jak wędzona kiełbasa :)

Ta żółto-czerwona naklejka oznacza, że zostało przecenione i kosztuje połowę ceny. Dlaczego? Ze względu na bliski termin przydatności do spożycia, który wypadał następnego dnia - 26 czerwca.

Widok z boku. Zwykle w jednym opakowaniu są trzy porcje.

Nattō z sosem pomidorowym w stylu salsy, do jedzenia z warzywami. Pierwszy raz natrafiłam w sklepie na to nattō, a może po prostu do tej pory nie zauważyłam? Zjadłam z sałatą, pomidorkami koktajlowymi, surowym żółtkiem i szczypiorkiem. Wyszła potrawa prawie wcale nie przypominająca tradycyjnego nattō, ale muszę przyznać, że bardzo smaczna.

Tak wygląda po otwarciu. Sos dołączony w saszetce.

Gotowa sałatka z natto.

Japończycy bardzo często jedzą nattō z surowym jajkiem, ale podobno powinno się jadać tylko z żółtkiem, ponieważ surowe białko utrudnia przyswajanie biotyny zawartej w nattō.

Znalazłam też takie dwa: nattō z sosem na bazie ostryg (po lewej) i nattō ze zwiększoną ilością sosu (po prawej), który jest typowo japoński, a żeby uzyskać wyjątkowy, wykwintny smak, do jego produkcji użyto wywaru z ryby latającej, glonów kombu, przegrzebków, ryby bonito i grzybów shiitake. 

I na koniec jeszcze dwa.

To żółto-pomarańczowe jest bardzo miękkie, ma rozpływać się w ustach, a ziarna soi są bardzo małe. Podobno świetnie pasuje do gorącego ryżu. A to z buźką to bardzo popularne, standardowe nattō.  

Nattō nie jest drogie. Te, które opisałam kosztowały w moim sklepie 3-4 zł za opakowanie składające się z trzech porcji.

Ja bardzo lubię nattō. Od pierwszego spróbowania. Kiedy prawie 30 lat temu przyjechałam do Japonii po raz pierwszy, postanowiłam sobie, że nic mnie nie zdziwi, a dziwiłoby mnie mnóstwo rzeczy, bo wiadomo jakie czasy wtedy panowały w Polsce. Poza tym byłam zafascynowana Japonią, więc nattō musiało mi smakować :)