Doktorat z wyrzucania śmieci?!

Czasami tak sobie żartuję, że bez niego ani rusz, zwłaszcza kiedy spojrzeć na plakacik informujący o sposobach segregacji śmieci, sposobach przygotowania ich do wyrzucenia i samego wyrzucania.

Oto i plakacik.

Fajny, prawda? Wisi sobie u mnie na lodówce, żeby zawsze był pod ręką :)

W Japonii generalnie nie można wyrzucać śmieci kiedy się chce. Bo praktycznie nie ma śmietników, gdzie te śmieci mogłyby spokojnie poczekać na śmieciarkę. Śmieci wystawia się w wyznaczonych miejscach, np. gdzieś na skraju drogi, w wyznaczone dni i zazwyczaj trzeba to zrobić rano do godziny ósmej, nie poprzedniego dnia wieczorem.

U mnie, na szczęście, nie ma dozorcy, który miałby oko na mieszkańców i ich śmieci, a zamiast dozorcy mamy niedużą zamykaną wiatę na śmieci. Niby też powinno się wystawiać do niej śmieci rano w wyznaczonym dniu, ale nikt tego nie przestrzega, więc ja też wynoszę śmieci poprzedniego dnia wieczorem. A czasami wystawiam w dowolnym dniu tygodnia, kiedy akurat wyjątkowo dużo się zebrało i zaczyna niemiło pachnieć. Przy nowszych blokach mieszkalnych coraz częściej stoją takie wiaty, jeśli tylko uda się wygospodarować na nie miejsce, bo w Japonii każdy kawałek ziemi jest na wagę złota, więc nie zawsze jest to możliwe. Śmieci wyrzucamy zapakowane do foliowych przezroczystych toreb. W moim miasteczku obowiązują specjalne worki zaakceptowane przez władze – oczywiście płatne. Ale ponieważ u mnie nie ma dozorcy, więc wykorzystuję foliowe torby, których dają tu zawsze sporo przy zakupach i jakoś nikt jeszcze nie robił z tego problemu.

Śmieci oczywiście nie można wyrzucać jak leci, tzn. wszystkiego razem. Generalnie śmieci dzielimy na: śmieci do recyklingu (nr 1), dające się spalić (nr 2), nie dające się spalić (nr 3), duże gabaryty (nr 4),  duże agd (nr 5) i śmieci, których miasto nie zbiera (nr 6). Zdjęcie poniżej.

Śmieci do spalenia zabierają u mnie dwa razy w tygodniu, we wtorki i piątki. Do tej kategorii zalicza się różne odpadki jedzeniowe, papier, popiół, gałęzie, meble w kawałkach.

Śmieci niepalne zabierają dwa razy na miesiąc

Duże gabaryty zabierane są po wcześniejszym ustaleniu terminu i uiszczeniu odpowiedniej opłaty.

Duże agd (pralki, tv, lodówki, itp.) można oddać do sklepu albo przekazać miastu, oczywiście odpłatnie.

Śmieci, których miasto nie zbiera to np. stare opony, zużyte gaśnice, akumulatory samochodowe. Nie wiem dokładnie jak się z nimi postępuje – jeszcze niczego takiego nie wyrzucałam. Z pewnością są specjalne firmy, które za odpowiednią opłatą się nimi zajmą.

No i jeszcze śmieci do recyklingu. Tutaj też jest podział na kilka kategorii i podkategorii: papier (A) z podziałem na gazety, czasopisma, kartony po mleku, pudła kartonowe; puszki (B) z podziałem na aluminiowe i stalowe; butelki pet (C); butelki i słoiki szklane (D) z podziałem na przezroczyste, brązowe i inne; plastik (E) – wszystkie opakowania oznakowane jako plastik, i baterie (F). 

Śmieci do recyklingu zabierają dwa razy w miesiącu. Wystawiane są specjalne pojemniki, do których wyrzucamy to co nam się nagromadziło. I tu uwaga, pojemniki pojawiają się już w ciągu dnia, więc mamy dużo czasu, bo śmieci zabierają dopiero następnego dnia rano. 

Wszystkie puszki, butelki, pojemniki czy kartony po mleku muszą być czyste, a kartony po mleku dodatkowo porozcinane i związane (jak widać na rysunku). Czasami się tylko zastanawiam, co z wodą, bo co prawda wyrzucane pojemniki będą czyste, ale woda zanieczyszczona i dodatkowo zużyta. A może się jeszcze okazać, że nie wszystkie śmieci są poddawane recyklingowi. Myjemy, segregujemy, a potem zamiast do recyklingu to oni te smieci siup do pieca i po kłopocie ;)

Na plakacie pokazane są też pojemniki, do których wrzucamy opakowania z danej kategorii. 
Jak takie zbieranie śmieci do recyklingu wygląda w praktyce można zobaczyć na poniższych zdjęciach. To akurat jest nieduży park w dzielnicy willowej. Tutaj każdy może przynieść swoje śmieci, nie tylko okoliczni mieszkańcy. 
Także przy supermarketach stoją pojemniki na niektóre rodzaje śmieci do recyklingu, więc można pozbyć się nagromadzonych w domu śmieci przy okazji zakupów.

  

Praktycznie każde opakowanie jest odpowiednio oznakowanie, więc nie trzeba się na przykład zastanawiać czy dana puszka jest aluminiowa czy stalowa.

Chusteczki higieniczne. Lewy znaczek - papier (pudełko), prawy znaczek - plastik (folia w otworze, przez który wyciąga się chusteczki i folia, w którą opakowanych jest 5 pudełek).

Ciasteczka. Zaznaczone, że zewnętrzna torebka, wewnętrzna tacka i folijki na ciasteczkach należą do kategorii plastik.

Konserwa rybna. Górny znak - stal, z której wykonano korpus, dolny znak - aluminium, z którego wykonano przykrywkę.

Ale, ale, mimo że tak szczegółowo ustalone są zasady wyrzucania śmieci i przygotowania ich do wyrzucenia, okazuje się, że Japonia poddaje recyklingowi zaledwie niecałe 21% śmieci (Niemcy – 65%!), a 77% spala (zamieniając na energię). To są dane z 2013 roku, ale niewiele się zmieniło.  Hmm, myślałam, że przy takich wymaganiach co do segregacji i samego wyrzucania śmieci ten procent jest o wiele większy. Trochę się zawiodłam...