Złota Wieża (Gold Tower)

W zeszłym tygodniu wreszcie wjechałam na taras widokowy Złotej Wieży (Gold Tower, po jap. gōrudo tawā ゴールドタワー). Mimo że mam do niej dwa kroki, zawsze odkładałam na później, no ale ile można :) 

Wieża ma 158 metrów wysokości licząc do czubka piorunochronu. Sam budynek ma 144 metry, a taras widokowy (a właściwie jego najwyższa trzecia kondygnacja) znajduje się na wysokości 127 metrów. 

Budowę Złotej Wieży ukończono w 1988 roku, tym samym, w którym otwarto Wielki Most Seto łączący wyspę Sikoku z wyspą Honsiu. Wieżę otworzono 18 marca, a most – 10 kwietnia. Przez pierwsze trzy lata Wieża cieszyła się ogromną popularnością, jednak później przestała przynosić zyski i ostatecznie została zamknięta w 2001 roku. Po zmianie właściciela i przeprowadzeniu remontu została ponownie otwarta w 2004 roku. Pierwotnie była wyłącznie punktem widokowym, natomiast obecnie od parteru po drugie piętro dodatkowo mieści sale do gry w kręgle, karaoke i sale zabaw dla dzieci. 

Widok z góry jest wspaniały. Świat wygląda zupełnie inaczej. Mimo że pogoda nie była idealna do obserwacji (poranne zamglenie nie ustąpiło całkowicie), to i tak można było sporo zobaczyć.

Wjeżdża się samotnie windą, bez żadnej osoby z obsługi. Czułam się trochę niepewnie – a co gdyby nagle coś się zepsuło? Kiedyś podobno windą jeździła windziarka i przy okazji opowiadała o Złotej Wieży. Obecnie, zapewne z powodu cięcia kosztów, odwiedzający obsługują się sami.  

Winda zawozi nas na najwyższy poziom tarasu widokowego (127 m) – trwa to około minuty. Potem schodami schodzi się na dwa niższe: na wysokości 123 metrów i 119 (wszystkie trzy poziomy dobrze widoczne są na pierwszym zdjęciu - to te trzy jaśniejsze linie szyb). Wracamy windą z najniższego poziomu. Poniżej tablica z tymi informacjami wisząca wewnątrz windy.

Chyba już najwyższy czas na widoki z Wieży :)

Góra Aonoyama z budynkiem Japońskiej Straży Przybrzeżnej. Widać też linię kolejową biegnącą w poprzek zdjęcia.

Tak przy okazji. Na górze Aonoyama jest taras widokowy, z którego widać Utazu i morze od drugiej strony niż z wieży. Kto chciałby zobaczyć zapraszam do wpisu pt. „Z góry widać lepiej” z 5 czerwca 2018 r.

Ten kwadrat zieleni z dwoma ścieżkami to skwer wiśniowy. Rosną tu wczesne sakury, które kwitną już pod koniec lutego.

Tereny przemysłowe (m.in. stocznia) i fragment Wielkiego Mostu Seto.

 

Pałac Ślubów. Akurat jakaś para młoda wyszła się sfotografować.

A to już widok na przeciwną stronę - w prawo od góry Aonoyama. Na pierwszym planie prywatna uczelnia Kagawa Junior College, za nią piętrowy parking centrum handlowego i samo centrum (to ten jasny długi budynek).

Na tej górce pośrodku stoi zamek Marugame. W głębi trochę wyższe okoliczne góry.
O zamku Marugame pisałam 12 września 2017 r.

Widok na morze.

Po lewej stronie widoczna stocznia Imabari w sąsiednim mieście Marugame.

Zbliżenie na stocznię i spowite mgłą pobliskie wyspy.

Samotna wysepka.

W lipcu 2018 r. rozpoczęto budowę oceanarium. Ma być otwarte pod koniec marca 2020 r.

Zniszczono spory teren parku nadmorskiego. Wycięto mnóstwo drzew, w tym piękną sakurę - prawie się popłakałam. Jestem przeciw budowie oceanarium!

A jak jest w środku Wieży?

Wisi taka tablica prezentująca 20 wież znajdujących się na terenie Japonii. Złota Wieża plasuje się na 5. miejscu pod względem wysokości.

Są automaty z napojami.

Można na siedząco pokontemplować widoki, a zakochani mogą przyrzec sobie miłość poprzez zawieszenie kłódki na metalowym sercu.

Po lewej czerwony stojak na tabliczki ema z prośbami. Zwyczajowo tabliczki wotywne ema ofiarowuje się w chramach shintoistycznych.

 

Automaty z różnymi pamiątkami, maszyna do wybijania pamiątkowych medali i maszyna wróżąca w kształcie słynnych rzymskich Ust Prawdy. Wrzucamy sto jenów (3,50 zł), wkładamy lewą rękę w usta tej maszkary i po 20 sekundach dowiemy się co nas czeka w miłości, finansach czy zdrowiu.

Winda zwożąca zwiedzających na dół.

I jeszcze kilka zdjęć z windy jadącej na dół.

Wieczorami Wieża "pali" się na zielono lub niebiesko. Zielony kolor oznacza ładną pogodę następnego dnia, a niebieski - deszcz.

Uff, rzutem na taśmę udało mi się zamieścić post w marcu. Trochę u mnie zmian ostatnio i nie miałam czasu na blogowanie, ale już za chwilę powinnam mieć więcej czasu. Na razie jeszcze nie będę pisać jakie to zmiany, bo muszę to i owo przemyśleć...

A na zakończenie zajawka kolejnego postu.

Poniższe zdjęcie pochodzi ze strony internetowej Geospatial Information Authority of Japan (国土地理院 http://www.gsi.go.jp/)

Zdjęcie lotnicze z 1975 r. W prawym dolnym rogu widać fragment góry Aonoyama. Zupełnie inny krajobraz, prawda? Gdzie się podziała reszta miasta?