Wyspa Synowej i zachód słońca, którego nie było

Miasto Matsue leży nad jeziorem Shinji (Shinji-ko). Z zamku Matsue bardzo dobrze je widać (o zamku pisałam tutaj).

 

Shinji-ko nie jest zbyt duże, z niecałymi 80 km² powierzchni plasuje się na siódmym miejscu wśród japońskich jezior. Jest jeziorem brachicznym, czyli woda w nim jest słonawa. Dzięki temu obfituje w przeróżne ryby i skorupiaki, z których najbardziej znane są małże shijimi (z rodziny korbikulowatych).
 

Na brzegu jeziora zostały tylko puste muszelki...

Na jeziorze wznosi się jedyna wyspa, a właściwie wysepka, bo jest niewielka: ma 110 m długości, niecałe 30 m szerokości i 240 m w obwodzie. Nazywa się Yomegashima, czyli Wyspa Synowej. Dlaczego taka nazwa? Otóż, jak mówi legenda, była sobie pewna młoda żona, którą surowa teściowa źle traktowała. Dziewczyna postanowiła więc wrócić do swego domu rodzinnego. Szła po zamarzniętym jeziorze, i jak to w legendach i w życiu bywa lód pękł i dziewczyna się utopiła. Kiedy o tej tragedii dowiedział się bóg jeziora, ze współczucia sprawił, że w ciągu jednej nocy na jeziorze wypiętrzyła się wyspa, a wraz z wyspą wypłynęło ciało dziewczyny. 

 
Tyle legenda. A co znajduje się na wyspie? Jedna kamienna brama torii wybudowana w 1907 roku, jedna kamienna latarnia wykonana z wydobywanego lokalnie kamienia kimachi (rodzaj piaskowca), jeden miniaturowy chram shintoistyczny poświęcony bogini Benzaiten (pochodzi od hinduistycznej bogini Saraswati) założony przez Horio Yoshiharu (budowniczy zamku Matsue) i około 30 sosen – początkowo było ich tylko kilka, ale w 1935 roku dosadzono kolejnych dwadzieścia. I to wszystko.

Z brzegu, oprócz sosen, widać bramę torii i w zależności od kąta patrzenia także latarnię. Chram niestety pozostaje niewidoczny.

Wróćmy na brzeg jeziora.

Stoją tu dwa posągi: Sodeshi jizō i Ishibai jizō. Jizō (japoński odpowiednik bodhisattwy Ksitigarbha) w swoim miłosierdziu przyjmuje na siebie cierpienia ludzi.

Sodeshi jizō (ten większy) wykonany jest z kamienia kimachi, a Ishibai jizō z granitu.

Jezioro w okolicach wyspy Yomegashima było w dawnych czasach dość niebezpieczne i wiele przepływających tamtędy łodzi i statków rozbijało się. Pomniki jizō ustawiono dla tych wszystkich rozbitków, którzy zakończyli życie w odmętach jeziora.

Jednak obecnie Shinji-ko słynie chyba najbardziej z zachodów słońca, z wysepką Yomegashima i bramą torii w tle. Na nabrzeżu wytyczone są miejsca, z których najlepiej widać zachód słońca o danej porze roku. Wystarczy się tam ustawić i super zdjęcie murowane.

Liczyłam na super zdjęcie. Mimo że tego dnia od rana niebo zasnute było grubą warstwą chmur, to jednak gdzieś w głębi serca miałam nadzieję na cudowne przejaśnienie pod wieczór. Ale przeliczyłam się. Nic, nawet jednego cienkiego promyczka nie zobaczyłam :(

Miało być tak:

źródło zdjęcia

źródło zdjęcia

a było tak:

 Cóż, pozostają mi zachody słońca nad moim morzem na Shikoku.